Powieść "Сатирикон": podsumowanie i analiza

Data:

2018-10-22 05:50:18

Przegląd:

297

Ranking:

1Kochać 0Niechęć

Udział:

Table of contents:

Powieść "Сатирикон" - jedno z najbardziej znanych dzieł rzymskiego pisarza Петрония. Uważa się, że jest to najstarsza romans, który przetrwał do naszych dni. W chwili obecnej nie udało się ustalić dokładny czas jego pisania. Najprawdopodobniej to było w pierwszym wieku naszej ery, w czasach panowania cesarza Nerona. Zgodnie z tradycją tych lat, Петроний ozdobił swoją powieść poetycki wstawkami. W nich starał się odtworzyć sposób i styl klasycznych poetów: Wergiliusza, Horacego, Owidiusza i innych.

Historia

Powieść "Сатирикон" do naszych dni zachował się nie w pełni. Nawet nie wiadomo, ile było w nim książek. Zachowały się tylko niektóre fragmenty z nich. Przy tym do nas dotarli w manuskryptach, często wraz z cytatami z dzieł innych autorów.

powieść сатирикон

Po raz Pierwszy powieść Петрония został wydany w Mediolanie. To się stało pod koniec XV wieku. W 1575 roku w Leiden został opublikowany bardziej pełna opcja. Najbardziej kompletny rękopis wydali w Trogir w 1650 roku. Jej nazwa brzmiała tak: "Fragmenty satyr Петрония Arbitra z książek 15-ty i 16-ty", dziś bardziej znany jako powieść "Сатирикон". Rękopisy zachowały się tylko częściowo.

W 1693 roku francuski pisarz Francois Нодо uzupełnił roman "Сатирикон" własnymi wstawkami i opublikował go już w Paryżu. Twierdził, że jest to autentyczny tekst, który został znaleziony im za kilka lat wcześniej w Belgradzie. Prawda, fałszerstwo bardzo szybko odkryli. Zawierała ona wiele absurdów i sprzeczności. Jednak wstawki wykonane przez Нодо, do tej pory są zapisywane w niektórych wydaniach "Сатирикона". Powieść, jak podkreślają niektórzy badacze, tylko wygrywa. Ponieważ pozwalają one połączyć w spójną całość zachowane rozdziały i fragmenty.

Bardziej:

Malinowska Masza - biografia modelki i prezenterką telewizyjną (zdjęcia)

Malinowska Masza - biografia modelki i prezenterką telewizyjną (zdjęcia)

Piękna Malinowska Masza szalone miliony mężczyzn i powoduje zazdrość u dużej ilości kobiet. Programy z jej udziałem od razu stają się ratingowe. Życie Malinowska wygląda jak z bajki. Drogie prezenty, wizyty świeckich imprez, randki z wybitnych przeds...

Biografia Lwa Leszczenko Валерьяновича

Biografia Lwa Leszczenko Валерьяновича

Lew Leszczenko, biografia którego zostanie krótko opisany w tym artykule, i sam nie przypuszczał, że kiedyś będzie uhonorowany tytułem Ludowego artysty Rosji. On po prostu zawsze wykonywał swoją pracę, chętnie brał się za wszelkie sugestie ó ś...

I lodowe kwiaty czasem rozpływa się od miłości

I lodowe kwiaty czasem rozpływa się od miłości

30 grudnia 2010 roku w film obsługi wyszła dramat reżysera z Korei Południowej Yu Ha pod nazwą „Lodowe kwiaty». Film historyczny, z własnymi gatunku kostiumy, dekoracje i bohaterów. Bez względu na mały budżet filmu, wygląda akcja i dekora...

Gatunek "Сатирикона"

Z tym, że "Сатирикон" - to naprawdę powieść, wielu specjalistów spiera się do tej pory. W rzeczywistości, to pytanie pozostaje otwarte i kontrowersyjna. W dużej mierze z powodu tego, że stosowanie tego terminu do starożytnego dzieła może być tylko umownym. Systemu ścisłej gatunków w tym czasie po prostu nie istniał.

W rzeczywistości, to mieszanka proza i стихотворного tekstu, która jest charakterystyczna dla popularnej w tym czasie менипповой satyry. Tak nazywał się specjalny gatunek literatury starożytnej, który zawarł w sobie symbioza filozoficznych rozważań i пародийной satyry.

сатирикон powieść

W tekście organicznie ze sobą połączone poezja i proza, stąd i sama jego nazwa "сатура". W dosłownym tłumaczeniu z rzymskiego oznaczało "owocowe różne", jakąś mieszankę. To trochę pomaga określić, czym jest powieść "Сатирикон". Gatunek tego utworu - авантюрно-satyryczne powieści, który jest jasnym parodia greckiego miłości powieści.

"Сатирикон" w Rosji

W Rosji powieść "Сатирикон" po raz pierwszy ujrzał światło dzienne w 1882 roku. Tłumaczenie wykonane krytyk artystyczny Władimir Чуйко. Zostały w nim pominięte wiele wierszy, a także wycięte niektóre miejsca, które w tym czasie nieprzyzwoite do druku.

Na początku lat 20-tych tłumaczenia dla wydawnictwa "literatura Światowa" zrobił Władimir Amfiteatrów-Кадашев. Jego ojciec wystąpił redaktorem, a po jego emigracji za редактуру wziął filolog Borys Ярхо. On dokładnie wziął się za tę pracę: dokładnie przerobił prozaiczne wstawiania i ponownie przetłumaczył стихотворные fragmenty.

Książka ukazała się w wydawnictwie "literatura Światowa" w 1924 roku. Warto zauważyć, że w niej udział wstawić Нодо. To tłumaczenie jest drukowany do tej pory. Prawda, czasami wstawić Нодо z niego usuwane.

powieść сатирикон ювенала

W 1989 roku przyziemne tekst jeszcze raz przetłumaczył klasyczny filolog Aleksander Gawriłow. Dziennikarz i pisarz Piotr Weil podkreślał, że to genialny tekst do krajowego literackiego gospodarstwa domowego. On istnieje na granicy przyzwoitości, ale utrzymuje się na nią, dzięki петрониевскому umiejętności i jego literackiej odwagi.

Ostatni tłumaczenie rzymskiego powieści Петрония "Сатирикон" ukazał się w 2016 roku. Literaturoznawca Agnieszka Północ ponownie przetłumaczył wszystkie стихотворные fragmenty. Przy tym nowe wydanie zawiera tekst nie tylko na polskim, ale i w języku łacińskim. Do niego idą szczegółowe aplikacji i komentarze.

Opinie o powieści

Zawsze na dwa sposoby szacuje się badaczami powieść "Сатирикон". Opinie o książce były bardzo sprzeczne.

Kolejna porcja opinii rosyjskich czytelników o dziele rzymskiej literatury pojawiła się w 1913 roku, kiedy to nowe tłumaczenie zrobił Mikołaj Pojarkow. W czasach Srebrnego wieku to dzieło ocenili niejednoznaczne. Na przykład, historyk i wydawca Paweł Muratov podkreślał, że "Сатирикон" zawiera wiele непристойностей i ostrych słów, ale daje niezapomniane wrażenie naturalnego wdzięku i świeżości od uważnej lektury. Obyczaje, które tam widnieją, nie można nazwać złym tylko dlatego, że jest w nich mniej hipokryzji, niż we współczesnej moralności.

powieść сатирикон krótki spis treści

Do tej pory wielu ludziom się podoba powieść "Сатирикон". Opinie, które pozostawiają o nim czytelnicy, pozwalają ocenić, jak zmieniają się widoki w społeczeństwie o dowolności i ханжестве.

Postacie powieści

Powieść "Сатирикон", postacie którego dobrze znane wszystkim znawców literatury starożytnej, pozwala zdobyć wiedzę na temat klasycznychprzedstawicieli rzymskiego społeczeństwa w tym czasie.

W centrum narracji Энколпий. To właśnie od jego osoby toczy się opowieść. On sam przyznaje, że uniknął sprawiedliwości, udało się uratować swoje życie na arenie. Winny był w tym, że zabił swego pana.

powieść сатирикон gatunek

Wśród głównych bohaterów powieści "Сатирикон", krótki treści, które nie zostały opisane w tym artykule, jest również obecny jego towarzysz Аскилт. To młody chłopak, który, pomimo wieku, zdążył już ugrzęznąć w сладострастии i kłamstw. Na przestrzeni dużej części powieści towarzyszy im 16-letni Гитон, który staje się dla nich jednocześnie przedmiotem pasji i niezgody.

W jednym z końcowych części do nich dołącza żebrak i talentu poeta o imieniu Эвмолп.

Ważną rolę odgrywają i drugoplanowe postacie w powieści "Сатирикон". W książce wykorzystane ритор Agamemnon, apodyktyczny kapłanka Квартилла, charakteryzujący się szalony charakter. Jej służąca Паннихис, w istocie, jeszcze dziewczynka, a także разбогатевший wyzwoleniec w imieniu Трималхион.

Wpływ Ювенала

Analizując to dzieło, można zauważyć silny wpływ, jaki wywierał na powieść "Сатирикон". Juwenalia zagrał w tym jedną z kluczowych ról. To rzymski poeta, który napisał гекзаметром słynne "Satyry". Dziś są one rozmieszczone na pięciu książek.

W dużej mierze jego nazwisko stało się synonimem określenia samego gatunku satyry. Na pewno zakłada się zły przekonania o ludzkich przywar, a także śmiania się z autorem obyczajów, które jemu wydają się niewłaściwe.

powieść сатирикон rękopisy

Powieścią "Сатирикон" lub dziełami Ювенала w swoim czasie зачитывались wielu fanów takiej literatury. W nich występuje wiele podobnych scen i epizodów. Jest oczywiste, że jeden z autorów uczył się u innego i подмечал najbardziej udanych znalezisk. Na powieść "Сатирикон" Juwenalia miał znaczący wpływ.

Streszczenie powieści

"Сатирикон", słusznie uważany za jednego z pierwszych плутовских i przygód powieści. Podobno było w nim 20 rozdziałów. Ale w tej chwili nie zachowały się ani początek, ani koniec, a tylko kilka rozdziałów w połowie dzieła.

Narracja jest prowadzona w imieniu głównego bohatera. To doświadczony ритор, który najprawdopodobniej adept swoich umiejętności. Nazywa się Энклопий. Przy tym on jest bardzo wrażliwy chłopców. On неглупый, ale wadliwy z punktu widzenia etyki i moralności człowiek.

powieść сатирикон opinie o książce

Swoje Życie spędza w biegu, próbując uciec od sprawiedliwej kary, która go czeka za morderstwo i napad popełnione im. Też mu winę uważają za seksualne świętokradztwo. Gniew na niego ściągnął starogrecki bóg płodności Приап. W czasie, gdy robił tego rzymski powieść "Сатирикон", kult tego boga bujnie kwitło w republice Rzymskiej. W jego obrazach często używane falliczne symbole. O tym można z całą pewnością mówić, tak jak do naszych czasów zachowało się wiele rzeźb.

Энколпий podróżuje razem ze swoimi przyjaciółmi. Razem przyjeżdżają do jednej z helleńskich kolonii, który znajduje się w Kampanii. Jest to obszar w starożytnej Italii. Powieść "Сатирикон", krótki treści, które pozwala na stworzenie kompletnego wrażenie o twórczości Петрония, szczegółowo opisuje ich wędrówki.

Na samym początku powieści, przynajmniej zachowanych fragmentów, są гостят u rzymskiego jeździec o imieniu Ликург. Tam są przeplatają się sparować, jak pisze Петроний. Tutaj między nimi zaczynają wiązać miłosne relacje, w tym i na homoseksualnej glebie. Энколпий i jego towarzysz Аскилт od czasu do czasu zmieniają swoich симпатиям i różnych miłosnych sytuacji.

Аскилт interesuje się młodym chłopcem Гитоном, a Энколпий zaczyna dbać o pięknej Трифэной. Przecież dziewczyny też go przyciągają.

W takich odcinkach akcja powieści przenosi się do posiadłości bogatego i wpływowego właściciela o imieniu Masakra. "Сатирикон" - powieść Петрония, w którym między bohaterami pojawiają się nowe miłosne splot. W nich tym razem bierze udział ładna żona właściciela - Дорида. Gdy Masakra się o tym dowie, Гитону i Энколпию musi pilnie wyjechać z posesji.

W drodze ритор wsiada na statek, który wkrótce okazuje się na mieliźnie. Ale Энколпий nie wątpi. Porywa kosztowną szatę, która była na posąg Izydy, a także kradnie pieniądze od kierownicy. Po tym ponownie przyjeżdża do posiadłości Ликурга.

Demolki w powieści

Opisu bachusa w "Сатириконе" przywiązuje ogromne znaczenie. Główni bohaterowie regularnie znajdują się w sytuacjach, gdy ich otaczają fani greckiego boga Приапа. Na przykład, w jednym z rozdziałów przyjeżdżają do domu Трималхиона, w którym odbywa się bankiet. Właściciel posiadłości - разбогатевший i słynący wyzwoleniec. Przy tym on sam jest człowiekiem малообразованным, ale energicznie próbuje przebić się do wyższego światła.

Na uczcie bohaterowie mówią o гладиаторах, a następnie rozmowa chodzi o bibliotece właściciela posiadłości. Ten chwali się, że ma ich aż dwie. Jedna łacińska, druga - grecka. Okazuje się, że cała jego inteligencja nie miało żadnego wpływu na ciebie. W rzeczywistości myli bohaterów i historie helleńskich mitów i eposów Homera. Dlatego staje się oczywiste, że o tym wszystkim wie tylko ze słyszenia.

Jego upiorny temperament przejawia się we wszystkim. Z gośćmi jest miły i przyjemny, a służby nie uważa za ludzi, choć sam jeszczedosłownie wczoraj był niewolnikiem.

Zwieńczeniem uczty staje się dzik, którego przygotowują w całości i sprawiają, że sala na srebrnym talerzu. Następujący niesamowite danie - świnia, начиненная pieczeniem kiełbasy. Wkrótce przynoszą i ciastka, bomby szafranem.

W końcu wieczór trzech chłopców wnoszą na salę zdjęcia trzech bogów - opiekunów rodziny i domowego ogniska. Трималхион mówi, że ma na imię Szczęściarz, Przebojowa i Наживщик. Aby zabawiać gości, Никерот zaczyna opowiadać gościom o historii wojownika-wilkołaka, a sam Трималхион przeraża obecnych opowieści o wiedźmie, która porwała z grobu ciało martwego chłopca, a zamiast niego położyła соломенное wróble.

Posiłek trwa kilka dni. Na drugi dzień ze sobą kosy, zarażonych rodzynkami. A następnie wielką, tłustą gęś. Wszyscy podziwiają umiejętności lokalnej kuchni i zaczynają śpiewać mu dziękczynienia piosenki.

Testament Трималхиона

Podczas uczty Трималхион tak расчувствовался, że postanowił powiedzieć dla wszystkich zgromadzonych swój testament. W nim jest dużo uwagi poświęca opisowi bujnym nagrobki, która chce uzyskać, a także sam komponuje uwielbienia napis, który jest na nim będzie wyrzeźbiona. W tym tekście wyczerpująco wymienia wszystkie jego zasługi i regalia.

Od wypełniające jego uczuć on nie mógł powstrzymać wzruszenia jeszcze więcej i postanowił przemówić. Jej prowadzi w swojej powieści Петроний. Zauważa on, że uważa, że i niewolników za ludzi, bo oni, jak i inni ludzie, został odłączony od piersi mlekiem. Ale on wierzy, że nadejdzie czas, kiedy i oni będą mogli cieszyć się wolnością. W swoim testamencie obiecuje, że wypuści na wolność po swojej śmierci. Mówiąc o tym, że ma szczerą nadzieję, że sługami teraz będzie go kochać jeszcze bardziej, niż wcześniej.

Tymczasem Энколпий z przyjaciółmi wyrusza w dalszą podróż. Przyjeżdżają w luksusową galerię sztuki. W powieści nazywa пинакотекой, takie oznaczenie została podjęta w Starożytnym Rzymie. Tam są podziwiać obrazy helleńskich artystów. A także zapoznają się ze starym poetą Эвмолпом, z którymi nie rozstają się do samego końca opowieści.

Эвмолп praktycznie cały czas mówi wyłącznie tekstem. Za to go często biją kamieniami. Przy czym nie zawsze słusznie, bo jego teksty są bardzo przyzwoite.

Powieść "Сатирикон", analiza który pozwala wyobrazić, jakie były relacje w rzymskiej społeczeństwie, pokazuje różne ludzkie słabości i wady. Często ich wyśmiewa. Na przykład, vanity, безвкусие, графоманство i inne.

Графоманом, w rzeczywistości, jest Эвмолп. To właśnie jego wiersze, w większości, przerywają прозаическую kanwę tej powieści. Do tego stary człowiek często zastanawia się z Энколпием o sztuce. Nie wszystkie satelity są zaangażowane w ich sporach, innym brakuje edukacji.

Tymczasem Гитон wraca do Энколпию, wyjaśniając swoją zdradę błędem i strachem.

Opowieść o безутешной wdowy

Oprócz wydarzeń, które bezpośrednio pochodzą z bohaterami powieści, w narracji wiele lirycznych dygresji, opowiadań, których bohaterowie mówią do siebie.

Na Przykład, stary poeta zapoznaje ich z opowiadaniem o безутешной wdowy. W centrum jego narracji matrona z Efezu, który stał się sławny na całą okolicę swojej małżeńskiej wierności i skromnością. A po śmierci męża postanowiła, że życie jej nie interesuje, i poszła za nim w hadesie. Liczyła na to w najbliższym czasie się zagłodzić. Rodzina i przyjaciele odradzali jej, ale była bezwzględna.

powieść сатирикон postacie

Razem z nią do krypty wysyłany jest jej wierna służąca. Ona stara się rozjaśnić godziny samotności i strachu swojej właścicielki. Tak minęło pięć dni.

Tymczasem władca tych ziem nakazał w pobliżu miejsca, w którym wdową była w żałobie zmarłego, ukrzyżować kilka najgorszych bandytów. Obawiając się, że ich bliscy mogą usunąć ciało z krzyża i pochować, władca postawił w pobliżu nich ochronę. Prawda, mały - tylko jednego żołnierza.

W Nocy samotny strażnik zwrócił uwagę, że wśród nagrobków na cmentarzu widać światło i słychać kobiece jęki. Ciekawość wzięła górę nad strachem, a on postanowił sprawdzić, co się tam dzieje.

Schodząc do krypty, żołnierzy odkrył kobietę nieziemskiej piękności, a gdy zobaczył leżące przed nim martwe ciało, od razu zrozumiał, co się dzieje. Litując się nim, on przyniósł do krypty skromny obiad, aby wspierać jej siły. I zaczął namawiać przestać cierpieć i wrócić do normalnego życia.

Do słów żołnierza łączy i jej służącą. One wszystkie sposoby jej przekonują, że kobieta jest jeszcze za wcześnie iść na tamten świat. Najpierw эфеская piękna nie do zdobycia, ale stopniowo zaczyna poddawać się na ich prośby. Najpierw gorszy jedzeniem i napojami, które przypada właśnie przy okazji po długim i wyczerpującym postu, a następnie poddaje się na łaskę żołnierza, który mógł zdobyć jej serce, казавшееся nie do zdobycia.

Stary poeta opisuje szczegółowo, że w ramionach spędzili nie jedną noc, a wkrótce i bawić się wesele. Przy tym przezornie zamknął drzwi do lochu. Na wypadek, gdyby na cmentarzu przyjdzie ktoś z rodziny. Musieli zdecydować, że wdowa zmarła obok męża z bólu i wyczerpania.

Ale nie wszystko jest takie proste w tej historii. Aż żołnierz zdobył serce wdowy, bliscy jednego z bandytów skorzystali z brakiem ochrony, zdjęli ciało z krzyża i pochowano go. Kiedy zakochany strażnik stwierdził utratę, musiał we wszystkimprzyznać wdowy. Za taki błąd mu, oczywiście, należało poważna kara. Kobieta sama podpowiedziała mu decyzji, mówiąc, że woli powiesić martwego, niż dać na pożarcie żywego. Żołnierz natychmiast skorzystał z tej oferty i rozwagi jego nowej ukochanej. Wtedy usuwają z grobu ciało jej męża i приколачивают do krzyża na miejsce bandyty.

Tak kończy się ta historia. Ale trwają wędrówki bohaterów. Wyruszają w rejs. Podczas burzy ginie Лих. Zaskakujące, że Эвмолп nawet w najbardziej silny wiatr i burzę nie pozostawia swoich poetyckich декламаций, ciągle czyta wiersze. Dobra w końcu biedne uciekają. Udaje im się wylądować na brzeg i zatrzymać się na noc w rybackiej chacie.

Następny punkt ich przeznaczenia - Кротона. Chyba najstarszy z istniejących na ten moment miast Starożytnej Grecji, które stały się kolonią na południowym wybrzeżu półwyspu Apenińskiego. Warto zauważyć, że to jedyny prawdziwy punkt geograficzny, który konkretnie wymienione i opisane w tekście powieści.

Przyjaciele przyzwyczaili się żyć bogato i szczęśliwie. Dlatego w nowym mieście decydują się wydać Эвмолпа za bogatego i zamożnego człowieka, który zastanawia się, komu by zostawić swoje skarby. Ta sztuczka sprawia, że ich pożądanymi gośćmi w każdym domu, wszędzie im zapewniony nieograniczony kredyt i przyjazną atmosferę. Przecież wielu mieszkańców tego miasta liczą na to, że Эвмолп przed pogotowie śmiercią na pewno będzie pamiętał o nich.

Nie zapomina autor opisywać i nowe miłosne przygody bohaterów. Prawda, w końcu кротонцы odzyskują wzrok i разгадывают proste oszustwo turystów. Nad хитрецами przygotowują przemoc. Jednak Энколпию z Гитоном w porę udaje się uciec, a to Эвмолп pozostaje na pastwę tłumu.

Кротонцы robią z nim według starego zwyczaju. Kiedy ktoś z rodaków trzeba było poświęcić, karmione i pojone w ciągu roku najlepszymi napojami i wędliny na koszt skarbu państwa. A następnie zrzucano ze skały, jak kozła ofiarnego. Taki los spotkała Эвмолпа.


Article in other languages:

BE: https://www.tostpost.com/be/mastactva-zabavy/15560-raman-satyrykon-karotk-zmest-anal-z.html

DE: https://www.tostpost.com/de/kunst-und-unterhaltung/15570-roman-satyricon-zusammenfassung-und-analyse.html

En: https://www.tostpost.com/arts-entertainment/23335-the-novel-satyricon-summary-and-analysis.html

ES: https://www.tostpost.com/es/arte-y-entretenimiento/15578-la-novela-satirikon-resumen-y-an-lisis-de.html

KK: https://www.tostpost.com/kk/ner-zh-ne-oyyn-sauy/15557-roman-satirikon-ys-asha-mazm-ny-zh-ne-taldau.html

PT: https://www.tostpost.com/pt/artes-e-entretenimento/15534-o-romance-russo-satyricon-descri-o-e-an-lise-de-conte-do.html

TR: https://www.tostpost.com/tr/sanat-ve-e-lence/15561-roman-satiricon-k-sa-i-eri-i-ve-analizi.html

UK: https://www.tostpost.com/uk/mistectvo-ta-rozvagi/15554-roman-satirikon-korotkiy-zm-st-ta-anal-z.html






Alin Trodden - autor artykułu, redaktor
"Cześć, jestem Alin Trodden. Piszę teksty, czytam książki, Szukam wrażeń. I nie jestem zły w opowiadaniu ci o tym. Zawsze chętnie biorę udział w ciekawych projektach."

Uwaga (0)

Ten artykuł nie ma komentarzy, bądź pierwszy!

Dodaj komentarz

Nowości

Wirtualne zakłady sportowe: jak wygrać? Wirtualny bukmacher

Wirtualne zakłady sportowe: jak wygrać? Wirtualny bukmacher

W dzisiejszym świecie hazardu bukmacherzy i zakłady sportowe wyszły bodaj czy nie na pierwsze miejsce. Masa stron internetowych publikują prognozy tak zwanych specjalistów na różne zdarzenia. Niektórzy ludzie potrafią zarabiać na ...

Film

Film "Sąsiedzi o indianach-2": aktorzy, opinie

Film "Sąsiedzi. Na szlaku wojny-2", w którym aktorzy otrzymali pozytywne opinie widzów i krytyków, wszedł na ekrany kin w 2014 roku. Jest to komedia w reżyserii Nicholasa Столлера. Jest druga część tej samej wzory 2014 roku. Główn...

Opis obrazu z nyssy

Opis obrazu z nyssy "Luty. Moskwie": co się dzieje na płótnie?

Agnieszka Łukaszenka z Nyssy ó malarz i grafik. Odbył szkolenie w stołecznym Вхутемасе. Malarz można nazwać następcą A. Дейнеки. Postawił przed sobą cel przekazać moc nowej rzeczywistości, borykającej się wpływ socjalizmu, ...

Interpretacja przysłowia

Interpretacja przysłowia "Blisko локоток, tak nie ugryziesz"

ludowe przysłowia odgrywają dużą rolę w kształtowaniu świadomości narodowej. To właśnie nasi rodacy sławą wielką mądrością, ogromnej witalności i zdolności do pokonywania trudności. Przysłowie «Blisko локоток, tak nie ugryzi...

"Bajka o rybaku i złotej rybce" A. Puszkina. Bajka o złotą rybkę w nowy sposób

Kto z nas z dzieciństwa nie są zaznajomieni z «Bajka o rybaku i złotej rybce»? Ktoś czytał jej w dzieciństwie, ktoś po raz pierwszy spotkałem się z nią, widząc na ekranie telewizora kreskówka. Fabuła dzieła, z pewności...

Rosyjski tłumacz Dmitrij Gierasimow

Rosyjski tłumacz Dmitrij Gierasimow

Dmitrij Gierasimow - pisarz rosyjski pisarz, uczony i teolog, który żył na przełomie drugiej połowy XV i pierwszej połowy XVI wieku (gdzieś około 1465 - 1535 r.). W europejskim kronik i rosyjskim kronik jest znany jako Andrzej Tłu...